Ο Αλέξης Τσίπρας έχει έναν ιδιαίτερο τρόπο να προσελκύει το ενδιαφέρον ανασύροντας από την εσωτερική τσέπη της σκέψης του λέξεις που προκαλούν συνειρμούς.
Του Χάρη Παυλίδη
Δεν είναι βέβαιο ότι κάθε φορά που εκστομίζει κάποια από αυτές τις εννοεί, αλλά τη δουλειά του την κάνει αφού σχεδόν πάντα προσφέρει στο ακροατήριο την ευκαιρία να τον ερμηνεύσουν. Να… εννοήσουν τι εννοούσε όταν έλεγε αυτό ή εκείνο. Σ’ αυτά είναι αλήθεια ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει ταλέντο. Και μάλιστα όταν τις περισσότερες φορές δεν γνωρίζει την έννοια της λέξης που χρησιμοποιεί, όπως στην προκειμένη περίπτωση με τους «αρμούς», τότε το ταλέντο απογειώνεται πέραν των εφαπτόμενων επιφανειών που οι «αρμοί» της σοβαρότητας έχουν αναλάβει να συνενώσουν.
Ειλικρινά δεν είμαι απολύτως βέβαιος ότι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης εννοούσε αυτό που όλοι κατάλαβαν ότι εννοεί, αλλά αυτό είναι και το «κόλπο». Να αφήνεις τους άλλους να πιστεύουν αυτό που νομίζουν ότι πιστεύεις. Διότι μπορεί το «μαύρο κουτί» της συνείδησης του να έχει ορμέμφυτα που παραπέμπουν σε μοντέλα εξουσίας του περασμένου αιώνα, το λέω κομψά ώστε να μην παρεξηγηθούν οι φασίστες και οι κομμουνιστές, αλλά κατά τα άλλα ο Αλέξης Τσίπρας είναι ένας… κανονικός άνθρωπος. Ένας «πολιτογραφημένος» αριστερός που καμιά φορά παίζει με τις λέξεις μια και αυτό τον καιρό- φαντάζομαι και για πολύ καιρό ακόμα- δεν έχει να παίξει με κάτι άλλο.
Επί της ουσίας προσπαθεί να καθησυχάσει τους συριζαίους ότι όταν έρθει η… δεύτερη φορά Αριστερά, κερδίσει δηλαδή τις εκλογές, δεν θα επαναλάβει το λάθος που έκανε στην πρώτη φορά Αριστερά να αφήσει κενό το… κενό που δημιουργείται μεταξύ δύο επιφανειών που έχουν συνενωθεί. Αυτό κάνει ο αρμός και αυτό κατάλαβα ότι «πουλάει» ως ιδέα στους απογοητευμένους ριζοσπάστες του ΣΥΡΙΖΑ. Τι τους λέει; Ότι όταν κερδίσει στις εκλογές, θα αναλάβει την ευθύνη(;) και τον έλεγχο όχι μόνο των κυβερνητικών θέσεων ή των υπουργείων, αλλά και των κρίσιμων αρμών της εξουσίας! Πρόκειται για μια μοντέρνα εκδοχή της «επαναστατικής γυμναστικής» ώστε να κρατάει τους συριζαίους σε φόρμα. Γιατί, για να είμαστε σοβαροί, δεν θα περίμενε το επόμενο τρένο της επανάστασης για να ελέγξει τους αρμούς.
Και μη νομίζετε ότι του ανήκει η πατρότητα της ιδέας. Το είχε πει με άλλα λόγια η σύντροφος του η κ. Μπαζιάνα και το είχε εφαρμόσει μερικώς στο βιλαέτι του ο κ. Πολάκης. Συνεπώς ο Αλέξης Τσίπρας για άλλη μια φορά μοιράζει ελπίδα στους «πεθαμένους» συριζαίους και ταυτόχρονα επιχειρεί να φοβίσει τους αντιπάλους του φανερώνοντας τις προθέσεις του. Διπλός ο στόχος του. Στους δικούς του: Καθήστε φρόνιμα όπου να’ναι θα γυρίσουμε και οι αρμοί θα τρίζουν(κατά το η γη θα τρέμει) και στους άλλους: Κάντε «εκπτώσεις» στο προεκλογικό σας πρόγραμμα, δηλαδή μην κυβερνάτε και κυρίως μην μας «ενοχλείτε», γιατί θα γυρίσω και θα γίνει της… Novartis.
Έλα, όμως, που δεν μασάει η κατσίκα ταραμά (μέρες που είναι) και κυρίως κάτι τέτοια ο Μητοστάκης…
