Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ Αλέξης Τσίπρας μπορεί να έχει έναν ευρύ κύκλο αξιόλογων συνεργατών και συνομιλητών και ο «πρωινός καφές» στην Κουμουνδούρου, πέραν από τους μόνιμους, να έχει και τους καλεσμένους, όμως εκείνο που φαίνεται να απασχολεί έντονα τον πρόεδρο είναι η έλλειψη ενός προσώπου που θα συνδιαμορφώνει, αλλά κυρίως θα ενορχηστρώνει την επικοινωνιακή εικόνα και τακτική τόσο του ιδίου όσο και συνολικά του κόμματος.

Ο κ. Τσίπρας αντιλαμβάνεται αυτήν την αδυναμία, ιδίως το τελευταίο διάστημα, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να κεφαλαιοποιήσει τις δημοσκοπικές απώλειες που καταγράφει το κυβερνών κόμμα, ούτε να περιορίσει την επανασυσπείρωση που δρομολόγησε η εκλογή νέου προέδρου στο ΚΙΝ.ΑΛ. Η αναζήτηση αυτού του προσώπου έχει ξεκινήσει από καιρό, όμως χωρίς αποτέλεσμα. Ο κ. Τσίπρας γνωρίζει πως οι συνθήκες έχουν αλλάξει τόσο για τον ίδιο –επί τα χείρω– όσο και για το πολιτικό σκηνικό γενικότερα, ώστε πρόσωπα και επικοινωνιακές φόρμες του παρελθόντος (Δούρου, Χαλιβιά, Βερναρδάκης κ.ά.) έχουν ξεπεραστεί. Αφήστε που, σε μερικές περιπτώσεις, ο κ. Τσίπρας δεν ξεχνά ότι κάποιοι ευθύνονται για καταστάσεις και γεγονότα, όπως αυτή με τον εκδότη και τη «γάτα Ιμαλαΐων», ή με την αδυναμία καταγραφής και ανάλυσης της κυβερνητικής πορείας του ΣΥΡΙΖΑ, ιδίως μετά το 2018.

Ο ρόλος του Λούλη και του Μαραντζίδη

Ακόμα και η απόφαση του κ. Τσίπρα να ζητήσει την ψήφο για την εκλογή του από τη βάση του κόμματος δρομολογήθηκε ύστερα από δημόσιες αναλύσεις του γερόλυκου της επικοινωνίας Γιάννη Λούλη και του καθηγητή Νίκου Μαραντζίδη που ασχολούνται με το πολιτικό μέλλον του κ. Τσίπρα. Βεβαίως, οι πληροφορίες λένε πως για ένα διάστημα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είχε συχνή επικοινωνία με τον Γιάννη Λούλη, ο οποίος ως γνωστόν προέρχεται από το «γαλάζιο στρατόπεδο», αφού είχε διατελέσει σύμβουλος του Κώστα Καραμανλή. Ομως δύσκολα θα επισημοποιούσε μόνιμη συνεργασία με τον συγκεκριμένο επικοινωνιολόγο, αφού γνωρίζει πολύ καλά ότι οι εσωκομματικές αντιδράσεις θα ήταν ανεξέλεγκτες. Αλλωστε πάγια θέση ιδίως των πρωτοκλασάτων της «Ομπρέλας», Βούτση, Σκουρλέτη, Τσακαλώτου, Φίλη, Βίτσα κ.ά., είναι ότι η «επένδυση» στην επικοινωνία είναι τακτική των αστικών κομμάτων για να αποπροσανατολίσουν τον λαό. Αφήστε που, όπως υποστηρίζουν, κάτι τέτοιο θα «υπονόμευε» την ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση και διαμόρφωση θέσεων μέσα στα πολιτικά και καθοδηγητικά όργανα ενός αριστερού  κόμματος…

Μόνο οι προεδρικοί τον στηρίζουν

Η αναζήτηση λοιπόν επικοινωνιολόγου προσωπικά από τον κ. Τσίπρα έχει χαρακτήρα κατεπείγοντος και ως προς αυτό βρίσκει σύμφωνους μόνο τους πολύ στενούς συνεργάτες του Αλέκο Φλαμπουράρη, Νίκο Παππά, Ολγα Γεροβασίλη, Γιάννη Ραγκούση, Βαγγέλη Καλπαδάκη, αλλά και τον Δημήτρη Τζανακόπουλο. Οσο ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης βλέπει να πλησιάζουν οι εκλογές τόσο επείγεται για τη συγκρότηση ενός ευέλικτου επικοινωνιακού επιτελείου, δεδομένου ότι πιστεύει πως αν αφεθεί στη λογική του «ώριμου φρούτου», όχι μόνο δεν θα μπορεί να το γευθεί μόνος του, αλλά ενδέχεται να μην έχει καν το μαχαίρι να το μοιράσει…

Η τριάδα με το άρωμα γυναίκας

Κατά καιρούς έχουν προταθεί ονόματα, αλλά ένα δύο από αυτά έχουν συνδεθεί και ταυτιστεί με άλλους κομματικούς χώρους με «βάρη» από το παρελθόν και έχουν απορριφθεί, ενώ στο τραπέζι έχει πέσει κι ένα γυναικείο, καθόλου σπάνιο ως όνομα… Επίσης, στον επικοινωνιακό βραχίονα που θέλει να δημιουργήσει ο κ. Τσίπρας σχεδιάζει να λειτουργεί παράλληλα και ένα δημοσιογραφικό επιτελείο που θα μπορεί να επικοινωνεί και να αναδεικνύει θέσεις και πολιτικές του ΣΥΡΙΖΑ. Για να είμαστε ακριβείς, ακούγονται πολλά για ένα συγκεκριμένο δημοσιογραφικό δίδυμο. Ομως κι εδώ υπάρχει πρόβλημα: αφενός, οι εσωκομματικές αντιπαραθέσεις που έχουν να κάνουν και με τα κομματικά ΜΜΕ και, αφετέρου. οι επιλογές δημοσιογράφων με συστημικό παρελθόν, που με την αρθρογραφία τους προκαλούν εσωκομματικές αναταραχές, ενώ δεν λείπουν και οι περιπτώσεις περιπλανώμενων…

από την έντυπη έκδοση