Για ακόμη μία χρονιά, η παραγωγή μελιού ελάτης χαρακτηρίζεται ελάχιστη έως και μηδενική από τους περισσότερους μελισσοκόμους της χώρας, αφού η περσινή χαραμάδα αισιοδοξίας και το ευοίωνο ξεκίνημα της φετινής χρονιάς, δεν κράτησαν πολύ.

Σύμφωνα με τους μελισσοκόμους, οι δυνατές και παρατεταμένες βροχοπτώσεις, οι χαλαζοπτώσεις, οι χαμηλές για την εποχή θερμοκρασίες και ο δυνατός αέρας, φαινόμενα που εκδηλώθηκαν κατά τους μήνες Μάιο και Ιούνιο, οπότε και δίνει συνήθως το έλατο, περιόρισαν ή ακόμη και εκμηδένισαν τα μελιτώματα, πλήττοντας τους πληθυσμούς των μελιτοφόρων εντόμων και εμποδίζοντας το έργο της μέλισσας.

Δεδομένων των συνθηκών, οι μελισσοκόμοι εναποθέτουν τώρα τις ελπίδες τους στο πεύκο, με πολλούς να κατευθύνονται προς την Εύβοια, επισημαίνοντας ωστόσο ότι και γι’ αυτό κρατούν μικρό καλάθι, λόγω καύσωνα αυτήν τη φορά. «Το 80% των μελισσιών της Αρκαδίας πηγαίνουν στην Εύβοια με την προϋπόθεση να μαζευτούν τα έξοδα», σχολίασε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος του Μελισσοκομικού Συνεταιρισμού, Σταύρος Δημάκος.

«Την τελευταία πενταετία, περίπου, με εξαίρεση την περσινή χρονιά που πήραν κάποιες ποσότητες, οι παραγωγοί δεν έχουν πάρει μέλι ελάτης», τόνισε ο Βασίλης Αηδόνης, γεωπόνος και επόπτης στο Κέντρο Μελισσοκομίας Στερεάς Ελλάδας, επισημαίνοντας ότι καταλυτικός παράγοντας είναι η κλιματική αλλαγή. Οι ελπίδες που καλλιεργήθηκαν στην αρχή της φετινής μελισσοκομικής χρονιάς, φαίνεται ότι γρήγορα ανατράπηκαν.

«Η περίοδος που δίνει παραγωγή το έλατο τοποθετείται συνήθως Μάιο και Ιούνιο, αν και τα τελευταία χρόνια παρατηρείται ότι η μελιτοφορία γίνεται πιο πρώιμη, αφού εμφανίζονται μελιτοφόρα έντομα και τον Απρίλιο, ίσως και τον Μάρτιο σε εξαιρετικές περιπτώσεις», εξήγησε.

Ωστόσο, σύμφωνα με τον ίδιο, οι βροχοπτώσεις που εκδηλώθηκαν εκείνη την περίοδο –κάτι που παρατηρούμε τα τελευταία χρόνια, για μία εποχή που θεωρητικά δεν είναι τόσο υγρή– και οι χαμηλότερες για την εποχή θερμοκρασίες, συνέβαλαν στο να μη βγει καθόλου ή να βγει ελάχιστο μέλι από το έλατο.

Ταυτόχρονα, δεν αποκλείεται στα αντίστοιχα φαινόμενα να οφείλεται και η συρρίκνωση ή τα προβλήματα στους πληθυσμούς των χρήσιμων εντόμων για τη μελιτοέκκριση του ελάτου. Κάποια στιγμή τον Απρίλιο φάνηκαν οι αφίδες, μελιτογόνα έντομα που προσβάλλουν το έλατο, όμως μετά εξαφανίστηκαν, ενώ και τα κοκκοειδή που στη συνέχεια είχαν μία παρουσία, κι αυτά δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα.

«Οι πληθυσμοί του κόμπου (Physokermes hemicryphus) είχαν πρόβλημα, πέθαιναν λόγω της ύπαρξης πιο πολλών παρασίτων, ενώ υπήρχαν και περιπτώσεις όπου το έντομο παρήγαγε μελίτωμα αλλά δεν μπορούσαν να το πάρουν οι μέλισσες, αφού στέγνωνε λόγω του κρύου και του αέρα», εξήγησε από πλευράς του ο μελισσοκόμος Νίκος Μπακανδρίτσος, αναφερόμενος στα ελατοδάση της Στερεάς Ελλάδας και της Πελοποννήσου.

Ως μεγάλο ρίσκο που πήρε και ευτυχώς απέδωσε, χαρακτήρισε την παραμονή του στα ελατοδάση του Ελικώνα ο Νικόλας Ραχούτης, μελισσοκόμος της περιοχής, αφού κατάφερε και έβγαλε ελατόμελο, σε αντίθεση με άλλους παραγωγούς της περιοχής, που πήραν μηδενικές ποσότητες. «Κατά μέσο όρο πήρα περίπου 6-8 κιλά ανά κυψέλη, μέτρια ποσότητα σε σύγκριση με μία κανονική χρονιά», δήλωσε χαρακτηρίζοντας τη φετινή χρονιά εξαιρετικά κακή για την πλειονότητα των παραγωγών. «Οι αφίδες δούλεψαν λίγο στην αρχή και ξεπλύθηκαν από τις βροχές του Μαΐου, άρα οι όποιες ποσότητες δόθηκαν προς το τέλος του Ιούνη, που έπιασε δουλειά ο κόμπος, οπότε εάν κάποιος πήρε το ρίσκο και δεν κατέβηκε στα θυμάρια, μπορεί να πήρε παραγωγή», εξήγησε.

Οι θετικές πρώτες ενδείξεις του Μαΐου δυστυχώς δεν επαληθεύτηκαν ούτε για τους μελισσοκόμους της Ευρυτανίας. «Σε κάποιες περιοχές υπήρχε ο κόμπος αλλά παρόλα αυτά δεν έδωσε στο έλατο», ανέφερε η επί χρόνια επαγγελματίας μελισσοκόμος στην περιοχή, Κατερίνα Γερονίκου, αποδίδοντας την κατάσταση στην κλιματική αλλαγή. «Φέτος φτιάξαμε πιο δυνατά μελίσσια από άλλες χρονιές και με λιγότερο τάισμα αλλά δυστυχώς όταν δεν βρίσκουν τροφή, αναγκαστικά πέφτουν» σχολίασε, ενώ, όπως επεσήμανε, έχοντας μεταφέρει τα μελίσσια σε περιοχές όπως το Λημέρι, τα Κέδρα και τη Μυρίκη, η χρονιά είναι δύσκολη για την περιοχή, σε αντίθεση με την περσινή απόδοση στο έλατο.

Έχοντας αναθαρρήσει με την εικόνα που είχαν έως τον Ιούνιο, οι Αρκάδες μελισσοκόμοι προσδοκούσαν σε διαφορετική χρονιά για το μέλι ελάτης βανίλια, αφού αρχικά υπήρχε σημαντική μελιτοέκκριση. Ωστόσο, η έντονη βροχόπτωση και η χαλαζόπτωση που εκδηλώθηκε στις 18 Ιουνίου ήταν αρκετή για να τελειώσουν όλα. «Ήταν ακριβώς στο ξεκίνημα του ελάτου, δεν είχαν περάσει δέκα ημέρες», τόνισε ο πρόεδρος του Μελισσοκομικού Συνεταιρισμού, Σταύρος Δημάκος, εξηγώντας ότι το αποτέλεσμα για τους παραγωγούς ήταν να κάνουν «μόνο έναν τρύγο και με τα χίλια ζόρια», όπως χαρακτηριστικά σχολίασε και μάλιστα χωρίς το προϊόν να αποτελεί καθαρό ελατόμελο, αφού υπήρχαν και ανθόμελα που είχαν συλλέξει τα μελίσσια.

(Πηγή ypaithros.gr)