Επέκταση χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια σε θαλάσσιες περιοχές του Ιονίου και της Κρήτης
του Ειδικού Εκκαθαριστή
Αμέσως μετά τις Ευρωεκλογές, η Κυβέρνηση θα επιχειρήσει να αλλάξει την ατζέντα υποβάλλοντας προς ψήφιση στη Βουλή σχέδιο νόμου για την επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια σε περιοχές του Ιονίου και της Κρήτης και συγκεκριμένα από τους Οθωνούς μέχρι τα Αντικύθηρα.
Κατά την αποχώρηση του Ν. Κοτζιά από το Υπουργείο Εξωτερικών την 20.10.2018, ο ίδιος, σε μία αποστροφή του λόγου του κάνοντας απολογισμό των πεπραγμένων της θητείας του, δήλωσε πως «παραδίδουμε δύο έτοιμα προεδρικά διατάγματα για την επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης της χώρας».
Από τότε έως σήμερα, τα προεδρικά διατάγματα δεν προωθήθηκαν ποτέ στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για υπογραφή, δεν δημοσιεύθηκαν και ως εκ τούτου ουδέποτε τέθηκαν σε ισχύ. Αντ’ αυτού, διαρρέεται -μέσω κύκλων- ότι δεν θα ακολουθηθεί η διαδικασία των προεδρικών διαταγμάτων, αλλά η ψήφιση νόμου από τη Βουλή.
Στο άρθρο δεύτερο του ν. 2321/1995 (Α΄ 136), με τον οποίο κυρώθηκε η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της θάλασσας, προβλέπεται ρητώς η επέκταση των χωρικών υδάτων με προεδρικά διατάγματα και όχι με νόμους. Μάλιστα, οι διατάξεις που περιλαμβάνονται σε κυρώσεις διεθνών συνθηκών και συμβάσεων είναι υπερνομοθετικής ισχύος, υπερκείμενες των διατάξεων των τυπικών νόμων και ευρισκόμενες μόνο κάτω από το Σύνταγμα.
Η Κυβέρνηση επιλέγει συνειδητά να αγνοήσει τις διατάξεις αυτές για προφανείς μικροπολιτικούς λόγους. Αφενός επιθυμεί να εμπορευτεί ανέξοδο «πατριωτισμό και εθνικό συμφέρον» («…η Αριστερά που νικά σε “πολιτισμικούς” αγώνες, όπως είναι αυτός του πατριωτισμού, αυξάνει τις προοπτικές επιτυχίας της. Διευκολύνεται για ευρύτερες συμμαχίες και τη συγκρότηση μιας Κυβέρνησης Σωτηρίας…», Ν. Κοτζιά, Πατριωτισμός και Αριστερά, εκδ. Πατάκη, 2014), αφετέρου επιθυμεί να αλλάξει την ατζέντα της επικαιρότητας, στρέφοντας την στα εθνικά ζητήματα που πάντοτε αποτελούσαν προνομιακό πεδίο συσπείρωσης του εκλογικού σώματος.
Το διακύβευμα εν προκειμένω είναι πολύ πιο σοβαρό από τις ψηφοθηρικές ορέξεις της Κυβέρνησης. Με την επιλογή της τμηματικής επέκτασης των χωρικών υδάτων, η Ελλάδα παραδέχεται ότι το συγκεκριμένο κυριαρχικό δικαίωμα είναι υπό διαπραγμάτευση και ότι δεν ισχύει παντού και πάντα με τον ίδιο τρόπο. Προκύπτει αβίαστα το ερώτημα γιατί ασκούμε το συγκεκριμένο δικαίωμα στο Ιόνιο και όχι και στο Αιγαίο. Είναι ως να αποδέχεται η Ελλάδα την τουρκική θέση (η Τουρκία επίσης έχει κάνει τμηματική επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης της στη Μαύρη θάλασσα και στη Μεσόγειο στα 12 ν.μ.) ότι το Αιγαίο έχει «ειδικό καθεστώς» και δεν ισχύουν σε αυτό τα 12 ν.μ. που έχουν συμφωνηθεί με Διεθνή Συνθήκη.
Η επικίνδυνη και εθνικά ζημιογόνα τακτική την οποία επιλέγει η Κυβέρνηση, δηλαδή η λογική των «ειδικών συνθηκών» και άρα της διαπραγμάτευσης όχι με βάση το διεθνές δίκαιο και τους κανόνες τους, αλλά με βάση τα «ιδιαίτερα χαρακτηριστικά» της περιοχής είναι ο πυρήνας της τουρκικής θέσης περί «γκρίζων ζωνών».
Επί της ουσίας, εάν η Κυβέρνηση νομοθετήσει τμηματική επέκταση μόνο στο Ιόνιο και όχι στο Αιγαίο αποδέχεται ότι όλα θα κριθούν στη διμερή διαπραγμάτευση χωρίς στήριξη στο διεθνές δίκαιο, απεμπολώντας τα κυριαρχικά δικαιώματα που έχουν αποδοθεί στη Χώρα μας ως κεκτημένο αγώνων και διαπραγμάτευσης σε διεθνές επίπεδο.
Επικίνδυνα παιχνίδια
Αξίζει να σημειωθεί, ότι στην περίπτωση που η κυβέρνηση προχωρήσει μονομερώς σε κάτι τέτοιο, αυτό αντιστρατεύεται το ψήφισμα της βουλής των Ελλήνων για την επέκταση των χωρικών μας υδάτων όποτε θέλουμε.
Κορυφαίος πολιτικός παράγοντας εξηγούσε στο Manifesto, ότι αν προχωρήσει σ’ αυτό η κυβέρνηση χωρίς διαβούλευση με τα πολιτικά κόμματα δημιουργεί μείζον θέμα για το οποίο οφείλει να παρέμβει άμεσα ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος.
Σύμφωνα, τέλος, με εκτιμήσεις διπλωματικών κύκλων, κι αυτό όπως και οι Πρέσπες έχει επιβληθεί στην “πρόθυμη” κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, από ξένα κέντρα στο πλαίσιο της συνολικής διευθέτησης των διαφορών με τους γείτονες.
