Τα τελευταία, τουλάχιστον, είκοσι χρόνια η ανάγκη για τη δημιουργία ενός νοσοκομείου στην ανατολική Αττική είναι αδήριτη.
Σε αυτοδιοικητικό επίπεδο είναι πολλοί οι δημοτικοί άρχοντες που ερίζουν για το πού αυτό μπορεί να υλοποιηθεί, το σίγουρο όμως είναι ότι οι δύο, ουσιαστικά, εκφρασμένες απόψεις που έχουν διατυπωθεί μέχρι στιγμής σε ό,τι αφορά την τοποθεσία, δεν φαίνεται να ικανοποιούν τις υπάρχουσες ανάγκες.
Στην ανατολική Αττική ζουν περισσότεροι από μισό εκατομμύριο άνθρωποι ενώ ένας ικανός ακόμη αριθμός εργάζεται σε αυτήν. Με άλλα λόγια το νοσοκομείο που όλοι ευαγγελίζονται, θα κληθεί να εξυπηρετήσει ένα τεράστιο αριθμό δημοτών όταν μάλιστα το πλήθος των μεγάλων νοσοκομείων της Αττικής βρίσκονται ουσιαστικό μέσα στην Αθήνα και άρα εξυπηρετούν άμεσα τους άνω των δύο εκατομμυρίων κατοίκων της ευρύτερης αυτής περιοχής.
Το μόνο νοσοκομείο που… συνδέεται με την ανατολική Αττική είναι το Ασκληπιείο της Βούλας στη λογική ότι οι αποστάσεις από αυτό δεν είναι απαγορευτικές για έναν κάτοικο ή εργαζόμενο στους δήμους 3Β, Κρωπίας, Μαρκοπούλου, Σαρωνικού και ίσως Ραφήνας – Πικερμίου, Παλλήνης και Σπάτων – Αρτέμιδας. Γίνεται σαφές ότι η Λαυρεωτική αφενός και η βορειοανατολική Αττική αφετέρου βρίσκονται αρκετά μακριά από ένα περιφερειακό νοσοκομείο ώστε να εξυπηρετηθεί ο μεγάλος αριθμός κατοίκων τους. Δήμοι όπως των Αχαρνών, του Ωρωπού, του Διονύσου και του Μαραθώνα μένουν εκτός μιας άμεσης εξυπηρέτησης από ένα μεγάλο νοσοκομείο, έστω κι αν κάποιοι υποστηρίξουν ότι μπορούν να αναζητήσουν λύσεις στα νοσοκομεία της βόρειας Αθήνας.
Τα παραπάνω είναι ζητήματα που έχουν επανειλημμένα τεθεί και συζητηθεί από παράγοντες του χώρου της Υγείας, όμως όλα σταματούν όχι τόσο όταν αρχίζουν οι πιο συγκεκριμένες κουβέντες για το κόστος της δημιουργίας ενός νοσοκομείου Αν. Αττικής αλλά για την τοποθεσία που θα υλοποιηθεί. Οι δύο κρατούσες αυτή τη στιγμή απόψεις είναι αυτές της εκμετάλλευσης αφενός του Ερασίνειου στα όρια Κορωπίου – Βάρης, αφετέρου του Κέντρου Υγείας Ραφήνας στο οποίο υπάρχει η κτιριακή υποδομή (λόγω Νταού).
Η πρόσφατη σύσκεψη στον Δήμο Κρωπίας επανέφερε το θέμα του Ερασινείου αν και όπως όλα δείχνουν δεν πρόκειται μια τέτοια πρόταση να ευδοκιμήσει αφενός διότι το οικοδόμημα βρίσκεται σε διαδικασία πώλησης μέσω πλειστηριασμού, αφετέρου διότι απέχει ελάχιστα από το Ασκληπιείο Βούλας. Βέβαια ο δήμαρχος Κρωπίας, Δημήτρης Κιούσης και ενδεχομένως και άλλοι αυτοδιοικητικοί της περιοχής των Μεσογείων, κινούμενοι σε λογική ικανοποίησης των τοπικών κοινωνιών τους και μόνο, με μεγάλη χαρά θα έβλεπαν τη λύση Ερασινείου να υλοποιείται.
Ο μεγάλος… αντίπαλος του Ερασινείου φαίνεται να είναι αυτό που ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ανέφερε σε μία από τις επισκέψεις του στο Μάτι και αφορούσε το Νταού Πεντέλης.Βέβαια όλοι οι λογικά σκεπτόμενοι κατανοούν ότι η δημιουργία ενός νοσοκομείου εκεί με δεδομένη και την ανυπαρξία συγκοινωνιακών δομών δεν θα ωφελούσε ούτε τη βορειοανατολική αλλά ούτε και ένα μεγάλο μέρος της νοτιοανατολικής Αττικής.
Όπως αναφέρουν δημοσιογραφικές πληροφορίες, μία ισχυρή και σοβαρή μερίδα τόσο αυτοδιοικητικών όσο και παραγόντων της Δημόσιας Υγείας, επεξεργάζεται μια άλλη πρόταση η οποία έχει να κάνει με τη δημιουργία νοσοκομείου ανατολικής Αττικής πολύ κοντά στο αεροδρόμιο των Σπάτων. Μπορεί αυτή τη στιγμή να μην είναι σε θέση τα στελέχη αυτά να το τοποθετήσουν γεωγραφικά όμως θέτουν ένα άλλο ζήτημα το οποίο μπορεί να κάνει τους κατοίκους της Αν. Αττικής να χαμογελάσουν με αισιοδοξία. Εφόσον το νοσοκομείο δημιουργηθεί κοντά στο αεροδρόμιο είναι σαφές ότι βάζουμε στο παιχνίδι και το αεροδρόμιο, γεγονός που θα μας βοηθήσει στην ουσιαστική στήριξη για σύντομη υλοποίησή του, αναφέρουν με νόημα.
Μπορεί από όλα τα παραπάνω να γίνεται σαφές ότι η συζήτηση που έχει ξεκινήσει για πρώτη φορά γίνεται επί σοβαρής βάσης, όμως το ερώτημα για την τοποθεσία εγκατάστασης ενός νοσοκομείου της Ανατ. Αττικής, παραμένει και προβληματίζει. Όσο πιο γρήγορα λυθεί, ανεξαρτήτως κόστους των δημοτικών αρχόντων στις κοινωνίες τους, τόσο πιο εύκολη θα είναι η υλοποίησή του προς όφελος των ανθρώπων που ζουν, εργάζονται και δημιουργούν στην Ανατολική Αττική του μισού και πλέον εκατομμυρίου ψυχών.
