Σε περιόδους κρίσεων, όπως αυτή που βιώνουμε τα τελευταία 9 χρόνια, οι ιδεολογικές ταμπέλες δεν είναι απλώς πολυτέλεια. Είναι ακυρωμένες. Αυτό άλλωστε το απέδειξε το εκλογικό αποτέλεσμα του 2015 όταν ψηφοφόροι που παραδοσιακώς ψήφιζαν αστικά κόμματα, «συνωστίστηκαν» για να ψηφίσουν και να αναδείξουν στην εξουσία μία κυβέρνηση της «για πρώτη φορά Αριστεράς».

του Νίκου Σίμου

Μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθούν να έχουν την ψευδαίσθηση ότι ακολουθήθηκαν –και ακολουθούνται- από δικούς τους παραδοσιακούς ψηφοφόρους.
Αυτη η πραγματικότητα δεν έχει καμία σημασία για τον κ. Τσίπρα, ο οποίος παρασύρει σε ενθουσιασμό και ένα στενό πυρήνα των παραδοσιακών του ψηφοφόρων του 4,5%. Επιμένει σε διαχωρισμούς περί δεξιάς και αριστεράς και φορώντας μάλιστα και το κοστούμι του σοσιαλισμού –και του Ανδρέα- μας μίλησε για την …πράσινη Αριστερά. Μη εννοώντας βεβαίως την οικολογική!
Ας παραβλέψουμε ότι με μία τέτοια ταμπέλα επιδιώκει να υπεξαιρέσει την σφραγίδας του ΠΑΣΟΚ που μεταμφιέστηκε σε ΚΙΝΑΛ. Η ουσία είναι ότι αλλού. Διότι, όπως οι φορείς του παλαιού ΠΑΣΟΚ υπέθεσαν ότι μεταβάλλοντας ονομασία αφαιρούν από πάνω τους το αμαρτωλό παρελθόν του μακροβιότερου κόμματος που κυβέρνησε στην Μεταπολίτευση, έτσι και ο κ. Τσίπρας είτε βάφοντας πράσινη την αριστερά είτε επιχειρώντας ιδεολογικούς διαχωρισμούς μεταξύ δεξιάς και αριστεράς, ένα πράγμα επιδιώκει: Στην πρώτη περίπτωση της… βαφής, να αναβαπτίσει μία αριστερά την έννοια της οποίας κυριολεκτικώς αμαύρωσε. Και την εξευτέλισε. Στην δεύτερη περίπτωση των διαχωριστικών διχασμών να αναστήσει μετεμφυλιοπολεμικά παρωχημένα συνθήματα που κανείς δε λαμβάνει υπόψιν. Μπας και ξεχάσει η ελληνική κοινωνία τι της επιφύλαξε η Αριστερά που την κυβέρνησε!
Μιλώντας απλά ελληνικά οι άνθρωποι που μας κυβερνούν σήμερα μπορεί να θεωρηθούν …. χαβαλέδες της πολιτικής. Αρκετή ημιμάθεια, πολύ περισσότερη άγνοια μαζί με κολοβές ιδεολογίες, σε συνδυασμό με απουσία επαγγελματικής εμπειρίας, συνιστούν ένα μείγμα που αρκει για να ερμηνεύσει τη σημερινή κυβερνητική συμπεριφορά. Δεν χρειάζονται περισπούδαστες αναλύσεις καθώς η ζωή έχει αποδείξει κατ’ επανάληψη ότι πολλές απορίες έχουν και πολύ απλές ερμηνείες.
Μπορεί βέβαια η σημερινή Αριστερά που κυβερνά, με την ίδια άνεση που καλύπτει τη ζημιογόνο συμπεριφορά της για τη χώρα λέγοντας «είχαμε αυταπάτες ή δεν το ξέραμε», να μας πει κάποια στιγμή ότι δεν είναι καν Αριστερά. Αλλά μία Ιδέα που είδε, ήλθε και (ελπίζουμε) απήλθε….
Ο ΣΥΡΙΖΑ απέδειξε ότι αποτελεί την πλέον ψευδεπίγραφη έκφραση της αριστεράς, ως προς τις θεωρητικές τουλάχιστον θέσεις του τι πρεσβεύει η αριστερά. Ήλθε στην εξουσία και είχε την ευκαιρία η ελληνική κοινωνία να διαπιστώσει το πόσο υπερασπίζονται τα λαϊκά συμφέροντα οι αυτοαποκαλούμενοι αριστεροί! Αριστεροί με εφαρμογή των πλέον νεοφιλελεύθερων πρακτικών που καμία δεξιά κυβέρνηση δεν τόλμησε να εφαρμόσει.
-Είναι η αριστερή κυβέρνηση η πρώτη που εκπλειστηρίασε ακόμη και την πρώτη κατοικία δανειοληπτών, ενώ με άλλους μύθους παραπλανούσε την ελληνική κοινωνία..
– Είναι η πρώτη κυβέρνηση που τόλμησε να κατάσχει μισθούς και λογαριασμούς για χρέη προς το δημόσιο αδιαφορώντας αν η αδυναμία πληρωμής τους οφείλεται στην φτωχοποίηση του λαού, την οποίαν όχι μόνο επιτάχυνε αλλά και επέκτεινε.
-Είναι η πρώτη κυβέρνηση στην θητεία της οποίας αναγκάζονται οι πολίτες να αποποιηθούν ακόμη και κληρονομιές, μη αντέχοντας την φορολογική επιδρομή που στην ουσία συνιστά κατάσχεση περιουσιών.
-Είναι η πρώτη κυβέρνηση επί της θητείας της οποίας αναγκάστηκε να ξενιτευτεί το πλέον ακμαίο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας στερώντας έτσι την χώρα επιστημόνων και λαμπρών εγκεφάλων.
Το μεγαλύτερο δώρο που έκανε στη χώρα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι αποκάλυψε τελικώς τι είναι η ελληνική, τουλάχιστον, αριστερά. Απεδείχθη ότι οι αριστεροί δεν ήταν τίποτε άλλο παρά λιμασμένοι για εξουσία, την οποία τώρα, παρά την γενικευμένη σε βάρος τους κατακραυγή κάνουν ό, τι μπορούν για να την διατηρήσουν, διαγράφοντας συγχρόνως ένα ζοφερό, μέλλον για την χώρα.